Η παραδοσιακή ταφή, σε φέρετρο, έχει τεράστιο αντίκτυπο στο περιβάλλον.
Κάθε χρόνο οι Αμερικανοί μειώνουν 4 εκατομμύρια στρέμματα σκληρού δάσους να θάψουμε τους νεκρούς μας.
Μόλις τα σώματά μας «συντηρηθούν» και σφραγιστούν σε ξύλινα ή μεταλλικά κασετίνες, θάβονται σε τεράστια χωράφια με ταφόπλακες από γρανίτη, μαζί με σχεδόν ένα εκατομμύριο γαλόνια φορμαλδεΰδης ετησίως.
Αυτά τα νεκροταφεία ή τα «πάρκα μνήμης» – τα οποία μαζί καταναλώνουν ένα εκατομμύριο στρέμματα κατά τα άλλα εύφορης γης των ΗΠΑ – καλύπτονται συνήθως από πολύ ποτισμένους και συνθετικά γονιμοποιημένους χλοοτάπητες.
Αποτέφρωση, η οποία εκτοξεύει τόνους διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιραδεν είναι πολύ καλύτερο.
Αλλά ο θάνατος δεν χρειάζεται να βλάψει τη γη. Το να θάβουμε το σώμα μας απευθείας στο έδαφος χωρίς κανένα χημικό συντηρητικό θα το εμπλουτίσει πραγματικά, όπως έχει κάνει εδώ και εκατομμύρια χρόνια.
Δυστυχώς, αυτός ο αρχαίος, φυσικός τρόπος χειρισμού του θανάτου δεν ταιριάζει στους πολιτισμένους ανθρώπους που φοβούνται τη σκέψη να βάλουν σώματα απευθείας στη γη και να τα αφήσουν να αποσυντεθούν (κάπως έχουμε πείσει τους εαυτούς μας ότι η προσπάθεια μουμιοποίησης είναι λιγότερο ανατριχιαστική) .
Μια νέα διαδικασία που ονομάζεται «ανθρώπινη κομποστοποίηση» ή «ανασύνθεση» κάνει τη διαδικασία λιγότερο τρομακτική για τους ανθρώπους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ https://returntonow.net
