Η Emily Sheppard αντιμετωπίζει την ηλικία και την αφάνεια μέσα από αυτό το νέο άλμπουμ της Τασμανίας

ΤΗΣ STEPHANIE ESLAKE

Το 2021, η Emily Sheppard ανακοινώθηκε ως μία από τις αποδέκτες του ABC Classic Composer Commissioning Fund. Ο Τασμανίας συνθέτης και επιστήμονας επέλεξε να δημιουργήσει ένα νέο έργο που ονομάζεται αιωνόβια, σε συνεργασία με την τραγουδίστρια και τραγουδοποιό Claire Anne Taylor και μια ομάδα μουσικών από το νησί τους. Το άλμπουμ που προκύπτει κάνει μια βαθιά βουτιά στην εμπειρία της γήρανσης και στον τρόπο με τον οποίο οι διαφορετικές πλευρές μας αλληλεπιδρούν με την ίδια τη βιομηχανία των τεχνών.

Η Έμιλυ κάθεται μαζί CutCommon να μιλήσει για τη νέα της κυκλοφορία στο ABC Classic και γιατί έκανε μια σειρά συνεντεύξεων με ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών, φύλων και πολιτισμών για να ενημερώσει τη μουσική της αφήγηση.

*Η Emily με τους συνεργάτες Danny Healy, Michael Kieran Harvey, Claire Anne Taylor και Aurora Henrich*.

Emily, ευχαριστώ που αφιερώσατε χρόνο για να συζητήσετε για τη μουσική σας! Πες μας την ιστορία του αιωνόβια.

αιωνόβια πυροδοτήθηκε πριν από μια δεκαετία όταν ασχολήθηκα με το Συζητήσεις με φαντάσματα ενώ σπούδαζε στην Εθνική Ακαδημία Μουσικής της Αυστραλίας. Αυτό το έργο περιλάμβανε τη σύνθεση και το τραγούδι από τον Paul Kelly, με σκηνικά και ενορχηστρώσεις από τον James Ledger και συγκλονιστικές προσθήκες από την Genevieve Lacey.

Ήταν μια εμπνευσμένη εμπειρία και μια από τις πρώτες φορές που είχα εκτεθεί στο είδος του «λαϊκού». Ήταν άκρως πειραματικό, αλλά επίσης βασισμένο σε παλαιότερες παραδόσεις. μια ισχυρή σύγκρουση διαφορετικών μουσικών κόσμων.

Αποφάσισα να προσπαθήσω να αναδημιουργήσω αυτή την ιδέα με την ομάδα των ονείρων μου από μουσικούς της Τασμανίας: Claire Anne Taylor στα φωνητικά, Michael Kieran Harvey στο πιάνο, Danny Healy στο κλαρίνο και Aurora Henrich στο κοντραμπάσο.

Από τότε που μετακόμισα στην Τασμανία πριν από σχεδόν μια δεκαετία, έχω εξερευνήσει πολλά διαφορετικά μουσικά είδη μέσω jam sessions, παίζοντας με διάφορα συγκροτήματα και ακούγοντας ένα ευρύ φάσμα μουσικής. Ήθελα να δημιουργήσω ένα κομμάτι που ξεκίνησε από τη διασταύρωση αυτών των διαφορετικών ειδών. κάτι από οριακό είδος που δεν μπορούσε να συνδεθεί με κανένα πράγμα. Ζήτησα από τους κλασικούς μουσικούς να παίξουν swing και ζήτησα από τους μουσικούς της λαϊκής και της τζαζ να παίξουν μέσα σε ένα κλασικό πλαίσιο δωματίου με πολύ συγκεκριμένες σημειωμένες παρτιτούρες. Νομίζω ότι ήμασταν όλοι λίγο έξω από τις ζώνες άνεσής μας, αλλά αυτό ήταν το θέμα!

Συνεργάστηκα με την τραγουδίστρια και στιχουργό Claire Anne Taylor από τα πρώτα στάδια του έργου και μαζί αποφασίσαμε ότι θα θέλαμε αυτή η σουίτα μουσικής να εξερευνήσει διαφορετικές εμπειρίες που βιώνουν οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της ζωής τους σε σχέση με την ηλικία, το φύλο και τον πολιτισμό τους. .

Γιατί αισθανθήκατε συγκινημένος να εξερευνήσετε αυτό το αντικρουόμενο θέμα της γήρανσης και την αορατότητα που αναπτύσσεται μαζί του;

Αυτό το θέμα ήταν κοντά τόσο στην Claire όσο και στην καρδιά μου. Είχαμε μεγαλώσει και οι δύο έχοντας επίγνωση ορισμένων από τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι μητέρες όταν αισθάνονται αόρατες καθώς μεγάλωναν. Αυτή η εμπειρία φαινόταν να επιδεινώνεται από το να είσαι μητέρα — για παράδειγμα, η αναζήτηση εργασίας γίνεται πιο δύσκολη αφού αποκτήσουν παιδιά, λαμβάνοντας την αντίληψη ότι αναπόφευκτα θα ήθελαν να εργάζονται με μερική απασχόληση για να έχουν χρόνο για τη φροντίδα των παιδιών. Επιπλέον, ο ρόλος και το έργο της μητέρας συχνά αγνοείται ή δεν εκτιμάται τόσο πολύ όσο άλλοι τύποι εργασίας στην κοινωνία μας.

Πάντα είχα ένα ευρύ ηλικιακό εύρος στην ομάδα φίλων μου και είχα ακούσει για τις προκλήσεις της αορατότητας και της ηλικίας. Έμοιαζε σαν ένα σημαντικό θέμα για να ασχοληθούμε – κάτι που στην πραγματικότητα θα αγγίξει όλες μας τις ζωές καθώς όλοι ελπίζουμε ότι μια μέρα θα γίνουμε ώριμοι.

Όταν απευθυνθήκατε στο CutCommon, είπατε ότι αυτή η μουσική πραγματεύεται την αλληλεπίδραση μεταξύ της γήρανσης και της βιομηχανίας των τεχνών. Πώς θα περιγράφατε αυτή την αλληλεπίδραση;

Είναι σύνθετο! Αρχίσαμε να ερευνούμε αυτό το θέμα και πήραμε συνεντεύξεις από πολλούς ανθρώπους [recorded by the ABC] να κατανοήσουν βαθύτερα τις διαφορετικές οπτικές γωνίες. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, συνειδητοποιήσαμε ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που διασταυρώνονται με την ηλικία και αρχίσαμε να παλεύουμε με τον τρόπο με τον οποίο το φύλο, ο τόπος και ο πολιτισμός αλληλεπιδρούν με τον ηλικιακό χαρακτήρα στη βιομηχανία των τεχνών και όχι μόνο.

Για παράδειγμα, μιλήσαμε με τον Pairabeenee, τον εικαστικό καλλιτέχνη Trawlwoolway Mandy Quadrio που βιώνει τόσο την αορατότητα όσο και τον ρατσισμό. Είπε:

«Πολύ συχνά αυτό που σκεφτόμαστε ως γυναίκες απορρίπτεται και αυτή η αορατότητα αυξάνεται όσο μεγαλώνουμε. Αλλά και για τον εαυτό μου, η αορατότητά μου πηγάζει και από την ιθαγένειά μου. Επειδή ως άτομο Palawa, έχω ζήσει κάτω από αυτόν τον ανακριβή μύθο ότι οι ιθαγενείς της Τασμανίας έχουν εξαφανιστεί, και αυτή η μυθολογία μου αρνείται τη σύγχρονη ύπαρξή μου.

«Επίσης, αισθάνομαι αόρατος επειδή είμαι άνθρωπος με ανοιχτόχρωμο δέρμα και δεν ταιριάζω στη στερεότυπη εικόνα του πώς θα έπρεπε να είναι υποτίθεται ένας αυτόχθονας».

Για έναν άλλο συνεντευξιαζόμενο, τον μη δυαδικό τραγουδιστή όπερας Quin Thomson, αντιλήφθηκαν ότι η ηλικία τους επηρέαζε την ικανότητά τους να αποκτούν ευκαιρίες επαγγελματικού τραγουδιού στην ηπειρωτική Αυστραλία, παρά το γεγονός ότι είχαν μια εξαιρετικά επιτυχημένη καριέρα στην Ευρώπη ως νεότερος. Αυτοι ειπαν:

«Είμαι στην κορυφή της φόρμας μου ως μουσικός. Αλλά είμαι βαριά και έχω γκρίζα μαλλιά. Αυτά τα πράγματα είναι ένα διαπραγματευτικό? δεν έχει σημασία πόσο καλά τραγουδάω ».

Ωστόσο, από την άλλη πλευρά, ο Κουίν ανακάλυψε ότι η ζωή στην Τασμανία, η ηλικία τους και το γεγονός ότι λανθασμένα διαβάζονται ως γυναίκες, δεν έχουν επηρεάσει τόσο τις ευκαιρίες τους. ότι κάτι σχετικά με τη ζωή σε αυτόν τον τόπο και την κοινωνία σημαίνει ότι η καινοτομία και η άνθηση είναι δυνατή, ακόμη και σε χώρους που παραδοσιακά κυριαρχούσαν οι άνδρες – για παράδειγμα, η σύνθεση και η μουσική διεύθυνση.

Θα κυκλοφορήσουμε αυτές τις συνεντεύξεις αργότερα μέσα στο έτος και συνιστούμε ανεπιφύλακτα στους ακροατές αιωνόβια για να τα ελέγξετε. Προσθέτουν ένα υπέροχο εύρος πολυπλοκότητας σε αυτά τα θέματα που δεν μπορούσαμε να συλλάβουμε πλήρως στους στίχους.

Ας αναλύσουμε την ίδια τη μουσική. Κάποια κομμάτια όπως π.χ Απότομοι βράχοι που με περιβάλλουν περιέχουν μεγάλες, αργές γραμμές που είναι γεμάτες ζεστασιά. Σε άλλους αρέσει Στην ομίχλη, σχεδόν νιώθει ένταση και βιαστική. Πώς αντιπροσωπεύει ο ρυθμός αυτού του άλμπουμ τη γήρανση ή τον χρόνο;

αιωνόβια ακολουθεί μια ζωή από τη γέννηση μέχρι τα βαθιά γεράματα, κάτι που μας επέτρεψε να αναλογιστούμε τις ιστορίες που ακούγαμε από τους συνεντευξιαζόμενους μας, καθώς και τις δικές μας εμπειρίες ως νεαροί καλλιτέχνες. Τα πρώτα κομμάτια, Ένα φύλλο στη θάλασσα και Απότομοι βράχοι που με περιβάλλουν, ξεκινήστε από την αρχή της ζωής – μια αίσθηση τροφής και εξερεύνησης.

Το επόμενο κομμάτι εξερευνά έναν ανερχόμενο καλλιτέχνη που πηγαίνει Κόλαση για το δέρμα για να αποδείξουν τον εαυτό τους πριν να είναι πολύ αργά – ένα αδυσώπητο, γεμάτο άγχος κομμάτι.

Στην ομίχλη, σχεδόν είναι από την οπτική γωνία ενός μεσήλικα που βιώνει την αορατότητα για πρώτη φορά. Ευλάβεια είναι από τη σκοπιά μιας ώριμης γυναίκας με πλήρη αποδοχή και υπερηφάνεια για το δέρμα της.

Τελικά, Παλίος φίλος εμπνέεται από κάποιον που πλησιάζει στο τέλος της ζωής του, αναλογιζόμενος το τι είναι να ζεις καλά.

Ακούσαμε ότι η αορατότητα αυξάνεται με την ηλικία από τους συνεντευξιαζόμενους. Η άλλη όψη αυτού του νομίσματος είναι η αντίληψη ότι ως νέοι πρέπει να «αποδείξουμε» τον εαυτό μας και την τέχνη μας τώρα, καθώς δεν θα μας πάρουν τόσο στα σοβαρά ούτε θα μας υποστηρίξουν αργότερα. Υπάρχουν τόσες περισσότερες ευκαιρίες στον κόσμο των τεχνών – επιχορηγήσεις, υποτροφίες, καθοδηγήσεις, διαγωνισμοί – που είναι ανοιχτές μόνο σε νέους. Μόλις ξεπεράσετε αυτές τις ευκαιρίες, υπάρχει η αντίληψη ότι θα είστε έξω μόνοι σας και ότι αν δεν έχετε ήδη δημιουργήσει πολλούς ακόλουθους, τότε καλή τύχη!

Φυσικά, αυτό ποικίλλει μεταξύ των ειδών και των μορφών τέχνης, και νομίζω ότι ήταν πολύ πιο κοντά για την Claire ως τραγουδίστρια-τραγουδοποιός παρά για εμένα που δούλευα ως συνθέτης σε μια κλασική βιομηχανία όπου ίσως η ηλικία μπορεί μερικές φορές να πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση. , όπου μπορεί να είναι δύσκολο να κερδίσεις σεβασμό ως νεαρή, ειδικά γυναίκα), συνθέτης.

Πες μας περισσότερα για αυτή τη σχέση με την Claire, η οποία έγραψε τους στίχους για τη μουσική σου. Γιατί η φωνή της Claire ήταν αυτή που επιλέξατε να μοιραστείτε αυτήν την ιστορία;

Ήμουν φανατικός θαυμαστής της φωνής και της γραφής στίχων της Κλαίρης μόλις την συνάντησα για πρώτη φορά σε ένα λαϊκό φεστιβάλ πριν από αρκετά χρόνια. Η φωνή της είναι μοναδική. Έχει τόση δύναμη στην ερμηνεία της, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να τραγουδήσει με τόσο απίστευτη ευπάθεια.

Παρόλο που όλοι οι μουσικοί σε αυτό το έργο προέρχονταν από αρκετά διαφορετικά μουσικά υπόβαθρα, ένιωσα ότι όλοι μοιραζόμασταν μια εγκάρδια προσέγγιση στην επικοινωνία της μουσικής και ήμουν πολύ περίεργος να μας πάρω όλους μαζί σε ένα δωμάτιο για να δω τι μπορεί να συμβεί.

Η Claire είναι η ίδια μια τόσο σοφή «γηραιά ψυχή» και ήδη εξερευνούσε μερικά από τα θέματα στο αιωνόβια στη δική της πρακτική. Φαινόταν η τέλεια εφαρμογή από αυτή την οπτική γωνία.

Αυτή η μουσική δίνει την ευκαιρία να συνδεθείς με μια δύσκολη ιδέα. Ποιο συναίσθημα ή σκέψη ελπίζετε να αφήσετε στους ακροατές σας;

Ελπίζω να αφήσω στους ακροατές μου μια ανανεωμένη ευλάβεια για τους ώριμους ηλικιωμένους στη ζωή τους. Ελπίζω επίσης ότι αυτή η μουσική θα συνεχίσει τη συζήτηση γύρω από αυτά τα περίπλοκα ζητήματα και ότι ο κόσμος αρχίζει να τα συνειδητοποιεί περισσότερο.

Ελπίζω επίσης να αφήσω στους ακροατές μου μια αίσθηση παιχνιδιού και χαράς που προέκυψε σε ορισμένες από τις συνεντεύξεις και τις αλληλεπιδράσεις που είχα σε όλο το έργο. Απλώς κοιτάξτε την Gaby, το υπέροχο μοντέλο μας για την τέχνη του άλμπουμ. Δεν είναι αυτή η εικόνα του πώς να ζεις καλά;

Θα σας αφήσω με μια όμορφη φράση από τη μαμά της Claire, Anne Willis [recorded by Claire]:

«Είμαι εδώ τόσο καιρό, μπορεί επίσης να το απολαύσω. Γιατί κάθε μέρα είναι ένα μπόνους, και υπάρχουν πολλά που πρέπει να γιορτάσουμε ».